KATEDRA MARIAWITÓW

Zespół klasztorno – katedralny Mariawitów

ul. Kazimierza Wielkiego 27

Za bramą dobrzyńską, na przedmieściu zwanym jerozolimskim, istniała od XIII w. do 1775 r. kaplica pw. św. Filipa i Jakuba, tłumnie odwiedzana w święta patronów. W 1887 r. w dworku, który znajdował się w tym miejscu, zamieszkała Feliksa Kozłowska, wraz z kilkoma siostrami tajnego Zgromadzenia Sióstr Ubogich św. Klary o bardzo surowej regule. Utrzymywały się z pracowni bieliźniarstwa i haftu.

W 1893 r. siostra Feliksa miała objawienie nazwane Dziełem Wielkiego Miłosierdzia, które zapoczątkowało mariawityzm, nowy ruch religijny. Wskazywało drogę ratowania świata poprzez adorację Przenajświętszego Sakramentu i kult Matki Boskiej Nieustannej Pomocy. Pod jego wpływem powstało Zgromadzenie Księży Mariawitów, przełożonym wybrano Jana Marię Michała Kowalskiego. Intensywna praca duszpasterska i charytatywna, msze odprawiane w języku polskim zaczęły przyciągać wiernych. W 1902 r. Matka Kozłowska wykupiła zajmowaną posesję. W latach 1903 – 1906 trwały starania o uzyskanie zgody na nowe zgromadzenie, jednak ostatecznie papież Pius X ekskomunikował założycieli. Odpowiedzią było założenie niezależnego Kościoła Katolickiego Mariawitów. W tym samym czasie władze carskie uznały legalność istnienia Kościoła. W 1909 r. mariawici zostali przyjęci do Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich, a ks. J.M.M. Kowalski otrzymał święcenia biskupie. Mateczka – Feliksa Maria Franciszka Kozłowska zmarła w 1921 r., a władza przeszła w ręce abp Kowalskiego. Dalsze burzliwe dzieje doprowadziły do rozłamu w 1934 r.; w czasie II wojny światowej abp J.M.M. Kowalski i wielu duchownych zginęło w hitlerowskich obozach.

W latach 1911 – 1914 z inicjatywy Mateczki, na zakupionej przez nią działce, wzniesiono katedrę i klasztor. Jest to imponujący, rozległy kompleks sakralny z trójnawową bazyliką katedralną o strzelistych wieżach i czworobocznej kopule nad prezbiterium oraz skrzydłami klasztoru tworzącymi dwa dziedzińce. Neogotycką budowlę zaprojektował utalentowany architekt-amator bp Jan Maria Kowalski przy fachowej pomocy innych duchownych mariawickich posiadających wiedzę techniczną. Wystrój wnętrza ma również charakter gotycki. Ołtarz główny jest konfesją założycielki, którą pochowano pod prezbiterium. Od strony Wisły urządzono ogród ozdobny i warzywny. Pracownia hafciarska działająca do II wojny światowej słynęła z wysokiego poziomu artystycznego.

Płock i katedra – Świątynia Miłosierdzia i Miłości stanowi centrum Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, który gromadzi w Polsce ok. 30 tys. wiernych w 36 parafiach. Działa również w Paryżu, USA i Kanadzie (ponad 100 tys) i innych krajach. Spośród wielu chrześcijańskich nurtów na świecie, mariawityzm jest jedynym mającym rdzennie polskie korzenie.

 

Ciekawostka!

Na tyłach kompleksu mariawitów, na stromym stoku skarpy znajduje się obszerna jaskinia.

Kościół Starokatolicki Mariawitów
ul. Kazimierza Wielkiego 27 a
tel. 24 262 30 86
www.mariawita.pl